چندین تنوع طراحی و پیکربندی متداول وجود دارد کاهنده سرعت چرخ دنده حلزونی . برخی از رایج ترین عبارتند از:

کاهش تک مرحله ای: این پیکربندی شامل یک جفت کرم و چرخ دنده است که ورودی به کرم و خروجی به چرخ دنده متصل است. نسبت کاهش مناسبی را فراهم می کند و معمولاً در برنامه هایی که نیاز به طراحی فشرده دارند استفاده می شود.

کاهش دوتایی: این پیکربندی شامل دو مجموعه کرم و چرخ دنده است که ورودی به اولین مجموعه کرم ها و خروجی به مجموعه دوم دنده ها متصل است. نسبت کاهش بالاتری نسبت به کاهش منفرد ایجاد می کند و در مواقعی استفاده می شود که گشتاور خروجی بالاتری مورد نیاز است.

زاویه راست: در این پیکربندی، محورهای ورودی و خروجی در زوایای قائمه نسبت به یکدیگر قرار می گیرند. این معمولاً در برنامه هایی استفاده می شود که ورودی و خروجی باید در زوایای قائم با یکدیگر باشند.

شفت توخالی: مرکز کاهنده کرم شافت توخالی توخالی است که شفت ورودی یا خروجی می تواند از آن عبور کند. این پیکربندی اغلب زمانی استفاده می‌شود که فضا محدود است یا زمانی که کاهنده دنده باید در یک سیستم بزرگ‌تر ادغام شود.

پایه پایه: این نوع طراحی دارای پایه ای با سوراخ های نصب برای اتصال آسان به سطح یا قاب است. پایداری را فراهم می کند و به راحتی نصب می شود.

نصب فلنج: در این پیکربندی، کاهنده چرخ دنده حلزونی دارای یک فلنج روی محفظه است که امکان اتصال مستقیم به قطعه رانده را فراهم می کند. معمولاً زمانی استفاده می شود که یک کاهنده باید مستقیماً به موتور یا ماشین دیگری متصل شود.

نصب جهانی: طراحی نصب جهانی تطبیق پذیری گزینه های نصب را افزایش می دهد. آنها اغلب شامل سوراخ ها یا الگوهای نصب متعددی هستند تا به کاهنده امکان نصب در جهت ها یا پیکربندی های مختلف را بدهند.

اینها تنها برخی از تغییرات طراحی و پیکربندی رایج کاهنده‌های چرخ دنده حلزونی هستند. انتخاب به نیازهای کاربردی مانند گشتاور، سرعت، محدودیت فضا و گزینه های نصب بستگی دارد.